lunes, 19 de marzo de 2012

O indignante caso dos articulistas desaparecidos

Acabo de rematar o libro que publicou "La voz de Galicia" con algúns dos artigos de Carlos Casares, aparecidos nese mesmo xornal. Creo que o motivo é que se cumpren dez anos do seu pasamento, sendo aínda demasiado novo.

Como dixen o comezo, acabo de rematar o libro, e invadiume un sentimento de nostalxia, daquelas mañas onde o xornal gardaba unha pequena xoia de literatura na marxe, aquel espacio co que o escritor nos agasallaba a diario. Un pequeno artigo, un pequeno conto, unha delicia coa que superabas o amargo trago da actualidade.

Xa non sucede, a maioría dos articulistas dese xornal (que é o que estou acostumado a ler) non teñen demasiada categoría. Algo similar pasa nos diarios de tirada nacional, salvo contadas excepcións, case sempre da man de escritores ou de bloggers. Por riba, dende a desaparición de "Público", deixáronme sen os que máis me gustaban (Isaac Rosa, Berto Romero ou Manolo Saco).

Quizais o que me pasa é que sei que non volverei a gozar daqueles artigos, con aquela mirada consciente, fermosa, dun escritor que tiña a facultade de saber onde ollar.

3 comentarios:

jaramos.g dijo...

Lo siento, Soyun. Has escrito en gallego, ¿te ha llevado a ello el sentimiento y la nostalgia de que hablas?

Soyunmendrugo dijo...

De vez en cuando me apetece escribir en gallego y en ocasiones como esta es lo más apropiado, creo. De todas formas te recomiendo desde aquí al escritor, algo alejado de lo que me suele gustar leer (maldita novela negra). Me parece que hay versiones en castellano de muchos de sus libros.

Paz Zeltia dijo...

E xa non escribes máis no blog?